تاب هجران (15)

حجابِ زن زِ حق شد نیز دستور            زِ امرِ حق بوَد در سوره ی نور

سر و پایِ زنان بنمای مستور               تمرّد کرده باشد از خدا دور

زِ بسم الله نویسم نامِ یزدان                تو خود دانی ندارم تابِ هجران

اگر از حبِّ دنیا دور گردی                     سراپا در قیامت نور گردی

گَرَت نفعی بوَد مستور گردی                زِ اعمالِ بد، از حق دور گردی

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                 تو خود دانی ندارم تاب هجران

بخوان در آیة الکرسی زِ طاغوت             که آن فرموده حق بهتر زِ یاقوت

بوَد مقصودِ حق فرعون و نَمرود              ابوبکر و عمر، عثمانِ مردود

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                 تو خود دانی ندارم تاب هجران

خطاب آید زِ نار بر اهلِ جنّت                 بریز و میوه ها بر نارِ شَفقت

نباشد چونکه دستوری زِ رحمت            حرام است میوه اش زِ اهلِ شقاوت

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                 تو خود دانی ندارم تاب هجران

علی تفسیرِ قرآن بهرِ ما کرد                 عمر با پیروانش زان اِبا کرد

به یک جا امرِ حق را زیرِ پا کرد               به زهرا دختِ پیغمبر جفا کرد

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                 تو خود دانی ندارم تاب هجران

عمر توام مسلمان گَشت یا کهر            بری زین هر دو بود و از ستم پُر

نه توئاً بود مسلمانی به اکراه               طمع آورد او را اندرین راه

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                 تو خود دانی ندارم تاب هجران

به زهرا شد عطا از سوره، کوثر             به قرآن رو، بخوان بنما تو باور

رهِ اوسط گزین ای مردِ درویش              غمِ روزی مخور تو از کم و بیش

که ایزد پر کند پستان پُر از شیر             به دنیا نیامده طفل، عبرتی گیر

گهی نالد خروس و گاه بلبل                 گهی عشقم به صحرا گاه بر گُل

نظر کن زاده ی زهرای اطهر                 چِسان افزون و نسل دشمن، ابتر

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                 تو خود دانی ندارم تاب هجران

نظر منما به دشمن از حقارت               که شاید آن ولی باشد به طاعت

به هر جا مومنان را کن زیارت               دهد حق اجر و مُزدَت در قیامت

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                 تو خود دانی ندارم تاب هجران

شده دستورِ لعنت از خدایت                 بجو جانا زِ قرآن و روایت

دیگر اندر دعا باشد اشارت                   مکن باور سخن ها از جهالت

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                 تو خود دانی ندارم تاب هجران

خورند روزی شهیدان نزدِ یزدان              ندارد عمرِ ایشان هیچ پایان

به سر دارند زِ حق از تاجِ شاهان           بوَد شَه پیشِ ایشان چون گدایان

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                 تو خود دانی ندارم تاب هجران

پیامِ من بوَد بهرِ شهیدان                     که گَشتند راهِ حق در خون غلطان

جواب اندر سلام آید زِ ایشان                که آن ها زنده اند مائیم مرده از جان

زِ بسم الله نویسم نام یزدان                 تو خود دانی ندارم تاب هجران

                                                     دیوان شهید-صفحات138 و 139

دیدگاه   

  توسط : شهید علی طاهریان